سر اسٽيفن هاڪنگ جي جڳ مشهور ڪتاب دي گرینڊ ڊیزائن تان کنيل
ترجمو: نبي بخش سنڌي
"مقصد" يا "مقصديت" جيڪو لفظ آهي،،،
اهو انسان جي پنھنجي ايجاد ۽ ضرورت آهي،،،، نہ تہ ڪائنات ۾ ان جو ڪوبه وجود ڪونهي....
اهو انسان آهي جيڪو هر شئي ۾ پنهنجو مقصد ڏسڻ چاهي ٿو....
پنهنجي وجود ۽ پنهنجي موجودگي کي بہ ڪنهن مقصد جو نتيجو قرار ڏي ٿو... هو جيڪا بہ شئي ڏسي ٿو..... تہ چوي ٿو.... ان جو ڪهڙو مقصد آهي؟؟؟؟ آء ان کي ڪيئن استعمال ڪريان ۽ ڪيئن ان مان فائدو حاصل ڪريان.....؟
مقصد جو تصور انساني شعور جي ارتقا جي سفر م پيدا ٿيو..
هن پنهنجا شروعاتي لکين سال ان "مقصد" جي تصور بنان گذاريا.... بلڪل حيوانن جيان.... معني ته مقصد جو تصور انساني شعور جو پيدا ڪيل آهي.....
آءُ ڇا آهيان، ڇو آهيان،،،، مونکي جيئرو رهڻو آهي تہ ڇو.....
اصل ۾ ماڻهو پنهنجي هئڻ کي بامعني ۽ با مقصد ڪرڻ چاهي ٿو.. اهو ان جي انا لاءِ ضروري آهي..... تہ ان جي ذات ۽ وجود بيڪار ۽ فضول ڪونهي....
ڪنهن وڻ، حيوان، تاري ۽ سياري کي ان سان ڪا بہ غرض ناهي... تہ ان جو مقصد ڪهڙو آهي.... ان جو مطلب اهو ٿيو.... ڪائنات بذات خود بي مقصد آهي..... مينهن جي وسڻ جو ڪو مقصد ناهي هوندو،،، هو پنهنجي فطرت تحت پيدا ٿئي ٿو ۽ وسي ٿو....
هاڻ ان مان ڪو زرخيزيءَ جو مقصد پورو ڪري رهيو آهي، ڪو واھ کوٽي، درياهه ۽ ڊيم ٺاهي پنهنجا مطلب پورا ڪري رهيو آهي.... ڪنهن جو ڪکائون جھوپو جھري رهيو آهي.... برسات کي ان سان ڪو بہ ڏيڻو وٺڻو ناهي.....
سج کي ڪا به خبر ناهي تہ ان جي روشني سان هتي زمين تي "حياتيءَ" نالي سان ڪهڙو ڊرامو رچيل آهي.... فطرت نابين آهي.... ان جو ڪو بہ مقصد ناهي....
اها انسان جي ڪم نظري ۽ پاڻ پسندي هئي.... هن سمجهيو.... "خالق" هي سڄي ڪائنات هن جي ضرورتن جي لاءِ ٺاهي آهي.
کڻي مڃجي تہ خدا هي سڀ انسانن لاءِ پيدا ڪيو هو...
تہ ان لاءِ وڌ ۾ وڌ هڪ ڪهڪشان ئي ڪافي هئي....!! اربين کربين ڪهڪشائون جي ڪابه ضرورت نه هئي..... معني تہ "مقصديت" جو سوال انسانن جو ٺاهيل آهي....
ٻي اهم ڳالهه تہ..... تہ مقصد انساني زندگي سان گڏ شروع ٿئي ٿو....
اسان فطرت جي انڌي قانون تحت پيدا ٿيندا آهيون.... مقصد جو تعين ۽ عنصر پيدائش ۽ موت جي درمياني وقت لاءِ هجي ٿو.... اهو آءُ آهيان جيڪو پنهنجي زندگي کي با مقصد ڏسڻ چاهيان ٿو....
سڀ سوال اسان انسان پاڻ ئي پيدا ڪندا آھيون ۽ انهن جا جواب به پاڻ ئي تلاش ڪندا آهيون..... تهذيبي، علمي ۽ شعوري ارتقا جو سفر اسان جي زندگيءَ کي "بامقصد" ٺاهيندو ويندو آهي....
جيڪڏهن مرڻ وقت مونکي اهو احساس هجي تہ مون پنهنجي حياتي کي بيڪار ناهي گذاريو،
پنهنجي صلاحيتن ۽ توانائي سان انسانيت، فطرت ۽ قدرت جي ماحول جي سڌاري لاءِ پنهنجو ڪجھ نه ڪجھ حصو ادا ڪيو آهي تہ انسان يقينن بنان ڪنهن وھم پرستي ۾ پوڻ جي هن دنيا مان اطمينان سان هليو ويندو.......!
No comments:
Post a Comment